Op onze weg terug met het Openbaar Vervoer is het alsof je in een film zit. Het begon op de tramhalte, we wisten niet hoe we moesten reizen en ik zag een paal met een rode knop met help, ik druk op de knop en ik hoor een stem ergens halverwege mijn buik vragen of ze ons kon helpen, ik buk me en doe het verhaal. We stoppen iedere keer als er verkeer langskomt, want dan versta ik haar niet. Dan gaan we verder en vertelt de stem, een engel? me hoe verder te reizen. Dat doen we en dan komt er weer een engel naast ons zitten en die vertelt dat ze bij een green hostel werkt, die ook korte trips naar Yosemite doen en dat gaan we maandag doen. Dat duurt 3 dagen en 4 nachten, de nachten slaap je in een bus en de andere twee nachten slaap je in een tent of in de openlucht. Met allemaal leuke mensen (hopen we). Het is een leuke manier om iets heel toeristisch te ondernemen, Koos kan genieten want hij hoeft niet te rijden en ik kan lekker liggen in de bus. Spannend!
Het Openbaar Vervoer is net een film, je ziet zoveel leuke, gekke, bijzondere mensen, de meesten zijn heel vriendelijk en ontspannen. Zoals de man die zijn fiets voorop de bus ging zetten(dat kan hier) en de hele bus ophield en toen toch maar niet meeging. Je had de verontwaardiging in de bus moeten horen. Er zijn hier ook heel veel gays die er prachtig uitzien, met diamanten oordopjes van de iPhone of whatever in. En dan de dikke negerin met een heel laag decolleté die in slaap viel, bijna tegen een man aan die alvast in de vluchthouding ging zitten. Geweldig. En we eten hier nog steeds heerlijk.
Uitzicht van een hotelkamer in San Francisco
Jelske die een burrito eet en op haar arm wordt gescheten door een duif.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten