Las Vegas overdag

Overdag is Las Vegas ook een pretpark voor volwassenen. Alle schijngebouwen lijken van binnen hetzelfde, gokhallen. We zijn met de monorail alle dure hotels afgeweest en zelfs als je de monorail uitkwam, ging de uitgang door een gokhal. Het ziet er wel prachtig uit allemaal, maar ik houd toch meer van de woestijn. Daar heb je meer en beter contact met mensen die je ontmoet dan hier.









Las Vegas strip


In de monorail



Een gokhal op stand, beetje ouderwetser en heel lekker, maar heel veel eten. Burp!


Een gebouw wat een onderzoekinstituut moet worden voor hersenonderzoek! Wel prachtig. En geen gokhal!

Las Vegas in de avond

En dan van Death Valley naar Las Vegas, een groter overgang is niet denkbaar, Las Vegas is een woestijn van lichtjes en mensen. Gelukkig vinden we een lichtpunt in ons Super8 Motel, een keten die we graag gebruiken, want aardig verzorgd en niet te duur. Maar zelfs Super8 in Las Vegas is een casino. Op onze kamer blijft het rustig. 's Avonds bezoeken we lopend de strip (de plek waar alle casino's staan).Er worden shows gegeven met namaakvuur (alles in Las Vegas is namaak) en bezoeken per roltrap Venetië! In een documentaire over Las Vegas heb ik met dit fenomeen kennis mogen maken en nu in het echt. Heel Las Vegas is opgebouwd uit goedkoop nagemaakte monumenten, zoals Venetie, een pyramide, sfinxen, New York. Maar de trappen naar Venetie waren zo sneaky, we werden in een fuik gelokt waar we niet meer uitkwamen. We hadden genoeg van het gezang van de "gondeliers" en we probeerden de uitgang te vinden. We zagen overal Exit staan, maar als we die borden volgden, kwamen we in een hal met heel veel dure winkels. Paniek en uiteindelijk naar de uitgang gevraagd, die heel ergens anders bleek te zijn.

Wel mooi vind ik de ouderwetse tl-lichten, echt prachtig. 's Avonds ziet het er heel anders uit dan overdag.






De gondelier zingt in het italiaans. Hij vaart met zijn gondeltje in het kanaaltje op de eerste verdieping. Op het plafond zijn wolkjes geschilderd, frisse lucht komt van airco.


Juwelen van 25.000 dollar. Iets voor Marije? Bas?

Death Valley II

's Morgens vroeg in Death Valley, Alan (de Australier) heeft bij zonsopgang foto's gemaakt en laadt ze nu op zijn computer. Hij moet onder een donkere doek kruipen om te kunnen zien wat ie doet;Het lijkt het begin van de fotografie toen de fotograaf ook onder een lap verdween om te zien wat hij aan het doen was. Ik wil ze graag zien maar met het felle licht blijft het moeilijjk.Vannacht kon je bijna een boek lezen bij het licht van de volle maan. Het is heerlijk fris in Death Valley en we ontdekken steeds meer prachtigs in dit gebied. Er is zo veel moois te zien in die uitgestrektheid, dat we er stil van werden. En ik wil graag meer van Death Valley National Park weten, het is het grootste Nationale Park van Amerika of toch van Californië? En geologisch erg boeiend. Als echte cowboys hebben ook wij onze encounter met De coyote . Zie foto.


Alen onder zijn doek




Aan het begin van de Artist Road


Kleuren in het gebergte van de Artist road



Borax vervoer in 1880


Boraxbergen?







Badwater, het laagste (-85 m) punt van ? de hele wereld of toch Amerika?


Coyote


Coyote

Death Valley I

We hebben nog precies een week voordat we teruggaan naar Amsterdam en we weten eigenlijk niet wat we nog zullen doen.
Death Valley ligt vlakbij Lone Pine en het is nu niet zo heet meer, dus gunstig voor ons, want 's zomers is het er zo heet. Een echt woestijnklimaat. Dus besluiten we daar naar toe te gaan. Ik heb geen idee wat ons te wachten staat, de naam alleen al. Na enige info besluiten we naar de Charcoal Kilns te gaan en daar een wandeling te maken. De Charcoal Kilns liggen hoog en het is er dus niet heet. In die vreemde maar prachtige bouwsels werd vroeger houtskool gestookt, ze stinken er nog naar. Het is op deze hoogte(2000m) zelfs koud en we besluiten een wandeling naar een top te maken.
Als we beginnen met de wandeling, een prachtig bergpad in de zon, hoor ik ineens een ratelend geluid en kijk naar de grond, daar ligt een ratelslang die zich klaar maakt om aan te vallen. Ik heb net in een folder over Death Valley gelezen dat als je een slang stoort hij je wil aanvallen en je je terug moet trekken, dus ik schreeuw: terug, ga terug, tegen Koos. Maar Koos vindt de slang erg interessant en bekijkt hem van gepaste afstand. Gelukkig gedraagt de slang zich zoals in het boekje en houdt zich rustig. Koos kan goed foto's maken, maar we moeten er wel langs. Koos eerst en wordt angstvallig door slang in de gaten gehouden, zodra Koos voorbij de slang is, is het gevaar voorbij voor Slang en kan ik er rustig langs lopen. Slang durft nu weg te gaan en ons zijn rug toe te keren. Daarna maken we een wandeling van zo'n 2,5 uur. Prachtig is het met de laagstaande zon. Zo groot en leeg als een plek kan zijn.

We kamperen op een kampeerplek in Death Valley met nog zo'n 6 andere kampeerders en maken contact met een Australier en twee Nieuw-Zeelanders. Gezellig, maar je ondergaat de leegte en grootsheid van Death Valley op die manier niet. Het is jammer dat het zo vroeg donker is, anders zouden we gemakkelijker wild kunnen kamperen.

Van Bishop naar Lone Pine

Het werd zo koud dat we in een motel hebben overnacht en lekker gegeten hebben. Als we 's morgens vertrekken blijkt er een zware lucht te hangen en zien we het weer boven de bergen sneeuwen. Prachtig.De sneeuw zit oms op de hielen. Op een buitenweg raken we in gesprek met een man, genaamd Specter die ons uitnodigt voor een kop koffie thuis en ons wijst op een Indianenbegraafplaats. Eerst bezoeken we de begraafplaats, zo mooi, simpel en eerlijk dat ik er erg door geraakt wordt. In Bishop is een Indianenreservaat (gewoon een wijk in het stadje) en de indianen worden hier begraven, veel jonge mensen en oude omaatjes. Ook een groot aantal GI's uit de 2e wereldoorlog en de Koreaanse oorlog die het daarna geen groot aantal jaren meer hebben vol gehouden.. Daarna gaan we op de koffie bij Irwin en Norma Specter, oudere amerikanen maar vooral Norma vind het heerlijk om met ons over van alles te praten, zij heeft een nederlandse vriendin en houdt erg veel van reizen. En Irwin voert grote forellen in een beek die door zijn tuin stroomt! .

Lone Pine is bekend omdat er in het begin van de filmjaren heel veel bekende films zijn opgenomen in het Alhambra gebergte, Er is een speciale road gemaakt waar je alle plekken kunt bekijken, maar de rotsformaties zijn werkelijk spectaculair en er lopen dan ook veel fotografen rond. Wij gaan naar de Whitney Mountain, de hoogste berg van Amerika, 4500 m hoog. Die ligt ook in de buurt van Lone Pine. De klim naar de hoogste top kan redelijk gemakkelijk gemaakt worden, omdat je op 2000 m hoogte begint en er een pad loopt. Daardoor gebeuren er ook weer veel ongelukken, omdat mensen zich niet realiseren dat het pad 11 km is, je hoogteziekte kunt krijgen omdat je niet acclimatiseert. Wij zijn te laat op de dag en beginnen er maar niet aan. Een volgende keer? Meer training!

Van Bridgeport naar Bishop

De 395 is een prachtige weg langs de Sierra Nevada en op zoek naar een kampeerplek te vinden slaan we zo maar een weg in naar een camping. Het begint steeds harder te waaien, maar we laten ons niet uit het veld slaan en zetten het tentje in de harde wind op, koken in de berenkast (ook hier berengebied) en slapen heerlijk in de kou. We zijn erg nieuwsgierig naar waar de auto's naar toe gaan die langs de camping rijden en gaan ook die weg in. Die weg blijkt een gletsjerdal in te gaan en eindigt op een parkeerterreintje, waar een prachtige wandeling in de John Muir Wilderness begint. Die gaan we een heel stuk doen en het is ook hier overweldigende natuur. Het is alsof we aan het begin van het onstaan van de aarde staat. Heel ontroerend en prachtige steenformaties die door de kijker mooi te zien zijn.

Een prachtige, lekkere wandeling in een steeds harder waaiende wind en er komen steeds meer wolken aan de hemel. We zakken verder af naar Bishop, waar ons een verrassing staat te wachten, want de jaarlijkse optocht van prachtige, oude, amerikaanse auto's (FallColors) begint net als we aankomen. De auto's uit het museum van Reno zijn ons achtervolgd.