Jelske in de wasserette aan het bloggen
Strand
Japanners
Waar kijkt deze Japanse naar?
Dit is haar uitzicht
Bolinas
Eindelijk schelpen bij Bolinas
Bolinas
Chinees
San Francisco bij nacht
Vrolijke zang bij cafe Triest
23 september 2009
Laatste dag in San Francisco
Onze laatste dag in San Francisco vieren we met het maken van een tocht naar de stranden vlak boven San Francisco, daar ontdekken we een prachtige plaats, Bolinas. De inwoners halen steeds de aanwijsborden weg, omdat ze daar geen toeristen willen. Ik geef ze groot gelijk. Aan de kust is het mistig, maar niet erg koud, er zijn dan ook wel badgasten. 's Avonds eten we bij de chinees en drinken koffie bij cafe Triest waar twee mannen enthousiast aan het muziek maken zijn, met gitaar en banjo en een man zingt heel erg goed. Echt een mooi afscheid.
Jelske in de wasserette aan het bloggen
Strand
Japanners
Waar kijkt deze Japanse naar?
Dit is haar uitzicht
Bolinas
Eindelijk schelpen bij Bolinas
Bolinas
Chinees
San Francisco bij nacht
Vrolijke zang bij cafe Triest
Jelske in de wasserette aan het bloggen
Strand
Japanners
Waar kijkt deze Japanse naar?
Dit is haar uitzicht
Bolinas
Eindelijk schelpen bij Bolinas
Bolinas
Chinees
San Francisco bij nacht
Vrolijke zang bij cafe Triest
Bijkomen
Na San Francisco vertrekken we naar Lake Tahoe, volgens de amerikanen heel erg mooi en we besluiten daar een beetje bij te komen en het kamperen in ons nieuwe tentje uit te proberen. Het kamperen hier is heel leuk, iedereen heeft een eigen plek in het bos met een barbecue, vuurplaats, berenkast, parkeerplaats, picnictafel, gebruik van wc en koud water. Het water in het meer is fris en de nachten ook. Het is hier bijna 2000 m hoog en de warmteverschillen zijn groot, overdag heel heet en 's nachts heel koud. Ik dacht dat ik bang zou zijn voor de beren, maar we doen braaf alle eetbare spullen en de toiletspullen in de grote berenkast en hebben nog geen beer gehoord of gezien. Je kunt hier in de buurt prachtige hikes maken en hebben alvast het begin van een pad verkend. Morgen maken we een grote wandeling, spannend.
Er zijn heel veel vogels die komen drinken bij onze kraan, gisteren was er een jonge vogel die kwam bedelen bij ons. Koos gaf hem wat broodkruimels, daar was vogel heel blij mee. Bij het wakkerworden was het eerste wat ik zag, dichtbij het water, een dood jong vogeltje, doodgebeten, door wie? De ranger dacht misschien aan een beer, er loopt de laatste dagen een beer rond die ze proberen te vangen! Ook wordt er een jacht georganiseerd om de loslopende beren die in de buurt van de camping en de huizen komen te vangen, te verdoven en kilometers verderop los te laten en ze dan met rubberen kogels en honden zo aan het schrikken te maken, dat ze niet terugkomen. Dat vangen zou vanavond kunnen gebeuren! Of ik dan nog zo lekker slaap…
Weg uit San Francisco
Barbecue
Jelske voor de berenkast
Jelske voor de tent met steeds meer kleren aan.
Jelske achter de computer onder de capuchon tegen het licht
Er zijn heel veel vogels die komen drinken bij onze kraan, gisteren was er een jonge vogel die kwam bedelen bij ons. Koos gaf hem wat broodkruimels, daar was vogel heel blij mee. Bij het wakkerworden was het eerste wat ik zag, dichtbij het water, een dood jong vogeltje, doodgebeten, door wie? De ranger dacht misschien aan een beer, er loopt de laatste dagen een beer rond die ze proberen te vangen! Ook wordt er een jacht georganiseerd om de loslopende beren die in de buurt van de camping en de huizen komen te vangen, te verdoven en kilometers verderop los te laten en ze dan met rubberen kogels en honden zo aan het schrikken te maken, dat ze niet terugkomen. Dat vangen zou vanavond kunnen gebeuren! Of ik dan nog zo lekker slaap…
Weg uit San Francisco
Barbecue
Jelske voor de berenkast
Jelske voor de tent met steeds meer kleren aan.
Jelske achter de computer onder de capuchon tegen het licht
21 september 2009
Adventure trip, dag 3
De op een na laatste avond was heel gezellig bij het kampvuur, met Bill die gitaar speelde en zong, iedereen was meer ontspannen, waarschijnlijk door de zwempartijen en we raken aan elkaar gewend. Koos en ik gingen nog eens proberen buiten te slapen, nu met meer dekens en dat ging heel erg goed, was dit keer romantisch, veel sterren gezien, leuke muziek van het kampvuur op de achtergrond. Amerika is een heel groot land en er zijn heel veel plekken die zo stil zijn, dat je echt niets hoort, maar amerikanen zijn altijd luidruchtig met harde stemmen aanwezig.
's Morgens weer heel vroeg opgestaan en het kamp opgeruimd. Vandaag staan er een paar tochten op het programma, weer in Yosemite park. De weg er naar toe is echt indrukwekkend, Yosemite is zelf een en al graniet, een vallei van graniet en zo indrukwekkend, we gaan de hoogste pas over en ook al indrukwekkend. En 's middags naar het/een Sequoiapark, iedereen werd gedwongen te lopen, ook onze engelse girls werden gedwongen op hun teenslippertjes te lopen, om eens iets anders te doen dan drank consumeren.
's Avonds werd er karaoke gezongen in de oudste saloon van Californie. Toen gingen de remmen echt los, Koos en ik gingen als eersten de bus in, helemaal achterin, want we werden 's nachts slapend teruggereden naar San Francisco. Helaas lagen wij vlak voor de wc en zoals het een laatste avond gaat, iedereen was nu bezopen en moesten dus af en aan naar de wc over ons heen terwijl de bus aan het rijden was. Bovendien was er een stel achtergebleven en moesten worden opgehaald. Eerst werden Koos en ik boos over al dat gerotzooi en lawaai en gedoe, maar op een gegeven moment besloten we er maar om te lachen. Vooral toen Paul (echt een schatje) dronken over mij heenviel en me zo onnozel aankeek voordat hij in de wc verdween, waar hij niet meer uitkwam. Onze tweede buddie, John, ging eveneens straal bezopen naar de wc, terwijl volgens ons Paul er nog op zat. John kwam er wel weer uit, maar waar bleef Paul? Heel veel later kwam Paul er uit. 6.15 's morgens kwam de bus aan in San Francisco.
Uren later aan het ontbijt, hebben we de situatie nog eens doorgenomen met Paul. Het was groot nieuws voor hem, hij wist van niets.
Opruimen van het kamp
Deze Lembert Dome gaan we beklimmen!
Hannah, Diana en een superengelse non-drinker, haar naam ben ik even kwijt. We zijn blij dat we het gehaald hebben, ik kreeg een aanval van hoogtevrees toen we onderaan het laatste rotsstuk stonden en Hannah heeft me er door heen geholpen.
Zo trots en blij dat we hier staan
En zij ook
Moe in de bus, Hannah en Diana
Maar we moeten weer, nu bij de sequoia waar begin 1900 een doorgang doorheen is gemaakt voor de wagens! De dikke sequoias zijn echt duizenden jaren oud, de oudste is 3000 jaar oud! Heel veel bomen zijn omgehakt in de 19e eeuw, want je had heel veel hout met maar een keer hakken…
Zo groot zijn de kegels
Onderkant van een dode seqouia
's Morgens weer heel vroeg opgestaan en het kamp opgeruimd. Vandaag staan er een paar tochten op het programma, weer in Yosemite park. De weg er naar toe is echt indrukwekkend, Yosemite is zelf een en al graniet, een vallei van graniet en zo indrukwekkend, we gaan de hoogste pas over en ook al indrukwekkend. En 's middags naar het/een Sequoiapark, iedereen werd gedwongen te lopen, ook onze engelse girls werden gedwongen op hun teenslippertjes te lopen, om eens iets anders te doen dan drank consumeren.
's Avonds werd er karaoke gezongen in de oudste saloon van Californie. Toen gingen de remmen echt los, Koos en ik gingen als eersten de bus in, helemaal achterin, want we werden 's nachts slapend teruggereden naar San Francisco. Helaas lagen wij vlak voor de wc en zoals het een laatste avond gaat, iedereen was nu bezopen en moesten dus af en aan naar de wc over ons heen terwijl de bus aan het rijden was. Bovendien was er een stel achtergebleven en moesten worden opgehaald. Eerst werden Koos en ik boos over al dat gerotzooi en lawaai en gedoe, maar op een gegeven moment besloten we er maar om te lachen. Vooral toen Paul (echt een schatje) dronken over mij heenviel en me zo onnozel aankeek voordat hij in de wc verdween, waar hij niet meer uitkwam. Onze tweede buddie, John, ging eveneens straal bezopen naar de wc, terwijl volgens ons Paul er nog op zat. John kwam er wel weer uit, maar waar bleef Paul? Heel veel later kwam Paul er uit. 6.15 's morgens kwam de bus aan in San Francisco.
Uren later aan het ontbijt, hebben we de situatie nog eens doorgenomen met Paul. Het was groot nieuws voor hem, hij wist van niets.
Opruimen van het kamp
Deze Lembert Dome gaan we beklimmen!
Hannah, Diana en een superengelse non-drinker, haar naam ben ik even kwijt. We zijn blij dat we het gehaald hebben, ik kreeg een aanval van hoogtevrees toen we onderaan het laatste rotsstuk stonden en Hannah heeft me er door heen geholpen.
Zo trots en blij dat we hier staan
En zij ook
Moe in de bus, Hannah en Diana
Maar we moeten weer, nu bij de sequoia waar begin 1900 een doorgang doorheen is gemaakt voor de wagens! De dikke sequoias zijn echt duizenden jaren oud, de oudste is 3000 jaar oud! Heel veel bomen zijn omgehakt in de 19e eeuw, want je had heel veel hout met maar een keer hakken…
Zo groot zijn de kegels
Onderkant van een dode seqouia
20 september 2009
Adventure trip, dag 2
6.30 wakker gemaakt en opgestaan, heerlijk ontbeten, het eten is zo lekker, vegetarisch en veel vers fruit, echt heerlijk. Warme muslie met fruit, waar krijg je dat? Vandaag een rustige dag: eerste bezoek aan Bodie, een ghosttown en een bezoek aan twee meren, een zoutmeer om in te zwemmen, goed voor je huid en een koud meer om lekker in te zwemmen.
Bodie leek me heel erg toeristisch, maar het was erg indrukwekkend. Op een hoogte van 2500 m ligt dit stadje uit 1850, zie bodie.com, maar het is zo ontzettend mooi gehouden, in 1964 verlieten de laatste mensen dit stadje, maar er is sindsdien niets aan veranderd, de huisjes van binnen zijn precies zo gehouden als ze verlaten zijn, met alles nog intact en dat raakt steeds meer vervallen. Ik heb hier heel veel foto's gemaakt en Koos zelfs ook. Ik moet voorzichtig zijn met foto's maken, ik heb geen acculader meegenomen en geen reserveaccu, dus worden de foto's steeds kariger.
Bodie
Bodie
Interieur
Interieur
Interieur
Telefoon
Vergane gordijnen
Interieur
Na Bodie naar het Monolake, een zoutmeer waarin we gaan "zwemmen", het water is zo zout en mineralenrijk, dat je alleen kunt drijven, nauwelijks kunt zwemmen. Het is goed voor mijn allergiebulten, die drogen lekker uit, maar het water prikt wel.
Monolake met Antje, beetje mislukte foto, maar wel grappig. Dit is wel echt Antje, beetje eenzelvig, grappig.
Een nieuw koppel, maar is het blijvend? Een fransman en een australische, grappig en lief koppel, ook geen drinkers. Rebecca en Aurelien.
Hannah en Diana , Hannah gaat bij iedereen van die mooie vlechtjes maken. De sfeer raakt meer ontspannen na die baden.
Bodie leek me heel erg toeristisch, maar het was erg indrukwekkend. Op een hoogte van 2500 m ligt dit stadje uit 1850, zie bodie.com, maar het is zo ontzettend mooi gehouden, in 1964 verlieten de laatste mensen dit stadje, maar er is sindsdien niets aan veranderd, de huisjes van binnen zijn precies zo gehouden als ze verlaten zijn, met alles nog intact en dat raakt steeds meer vervallen. Ik heb hier heel veel foto's gemaakt en Koos zelfs ook. Ik moet voorzichtig zijn met foto's maken, ik heb geen acculader meegenomen en geen reserveaccu, dus worden de foto's steeds kariger.
Bodie
Bodie
Interieur
Interieur
Interieur
Telefoon
Vergane gordijnen
Interieur
Na Bodie naar het Monolake, een zoutmeer waarin we gaan "zwemmen", het water is zo zout en mineralenrijk, dat je alleen kunt drijven, nauwelijks kunt zwemmen. Het is goed voor mijn allergiebulten, die drogen lekker uit, maar het water prikt wel.
Monolake met Antje, beetje mislukte foto, maar wel grappig. Dit is wel echt Antje, beetje eenzelvig, grappig.
Een nieuw koppel, maar is het blijvend? Een fransman en een australische, grappig en lief koppel, ook geen drinkers. Rebecca en Aurelien.
Hannah en Diana , Hannah gaat bij iedereen van die mooie vlechtjes maken. De sfeer raakt meer ontspannen na die baden.
Adventure trip, dag 1
8 uur 's avonds stonden we op de bus te wachten voor de trip. Er kwamen steeds meer (jonge) mensen aan en tot onze verbijstering kwam er een jongeman aan met een 2 liter fles rum of whiskey of whatever. We dachten dat het een soort van groene avonturiers waren, maar er bleken wel erg veel alcoholische avonturiers bij te zitten. We konden niet meer terug en maakten meteen al contact met een paar duitse vriendinnen(Hannah en Diana), die die fles ook opgemerkt hadden en zeer ongerust waren; we moesten de nacht rijdend en slapend doorbrengen in de bus en dat wilden we wel graag overleven. De bus bleek een omgebouwde Greyhoundbus, waar 's nachts in werd geslapen en overdag in gezeten, gehangen of gelegen. Om te voorkomen dat er mensen achterbleven na een uitstapje, moesten we met de buren contact maken en een buddynetwerkje maken. Dat hield in dat je 2 mensen kende en iedere keer na een uitstapje werd er "buddycheck" geroepen en riep je de mensen aan waar je de buddy van was. Onze buddys waren Paul en John. Het was net een schoolreisje.
's Nachts werd er gereden, nadat hij werd omgetoverd tot een slaapbus, the magic. En kon je een slaapplek zoeken, Koos en ik lagen in een soort grot, onder een tafel, 2 m x 1,5 m, boven de wielen, beetje claustrofobisch vond ik, maar ik sliep wel, omdat ik de nacht er voor niet had geslapen. En de bus stopte iedere twee uur, zodat je even naar de wc kon en je benen kon strekken. De eerste dag gingen we naar Yosemite en daarna naar een plek op bijna 2000 m hoogte om 2 nachten te slapen en van daaruit de tochten te ondernemen. In Yosemite hebben Koos en ik een tocht van 5 km gemaakt naar de Vernal Fall, een waterval waar nog wel water was, de andere watervallen waren bijna allemaal verdroogd zo tegen het einde van de zomer. Plus een heel droge zomer. Californie heeft een waterprobleem en dat was overal duidelijk te zien. De tocht was een behoorlijke klim voor ons, maar het ging hardstikke goed en ik was blij weer eens lekker te kunnen lopen en vooral te stijgen, dat is heel anders lopen dan dat gestamp op Nederlandse platte grond. Mijn spieren voelden weer lekker aan!
Daarna naar de overnachtingsplek, een prachtige tocht door de bergen van zo'n 3 uur, het was bijna donker toen we aankwamen en ik vond de plek naargeestig. Dat was omdat het er erg hoog was en er alleen naaldbomen stonden, het was er zo ongelooflijk droog, het gebied lag tegen de woestijn aan en er heerst een soort landklimaat, wat betekent dat zodra het donker werd, het ook behoorlijk koud werd en het was de bedoeling dat we buiten gingen slapen. Aangekomen werden er tafels buitengezet, eten werd klaargemaakt en wij gingen onze slaapplek klaarmaken. Op dit terrein was alleen een wc, geen water, geen douches. Het eten was heerlijk. Er waren 2 begeleiders die allebei chauffeerden en goed konden koken. Maar onze chauffeur Bill met de dikke buik, kon wel erg goed koken en ook nog gitaar spelen en zingen. Wat een heerlijke man, daar kon je helemaal van op aan, gelukkig. Want we zaten echt ver van de bewoonde wereld. De andere chauffeur Greg deed de sociale contacten en was daar heel erg goed in, een brok adrelanine die iedereen aan het werk kon zetten en de boel in de hand hield (nou ja!)
Er werd een kampvuur aangelegd en wij hadden toch een wat romantischer idee van een kampvuur, wat liedjes zingen, wat praten en misschien een biertje drinken en naar de sterren kijken. Hier was nog wel een echte sterrenhemel. Maar de engelse meiden hadden hier toch een heel ander idee over en deden wat engelse meiden overal ter wereld doen: drinken en herrie schoppen. Koos en ik gingen vroeg slapen, maar werden al gauw wakker van het lawaai en de kou. Sterren alom, maar de romantiek ver weg. Wij vluchtten de bus in.
Medepassagiers met de beruchte whiskeyfles, die werd in kleine flesjes rondgedeeld! Rechts ligt Henri te slapen. Die behoorde tot de niet-drinkers, ongeveer 12 in totaal en dat bleek een leuk groepje te worden.
Ik zet mijn eerste stappen in Yosemite, de plek waarin Ansel Adams, mijn technische leermeester in de fotografie, zijn foto's maakte.
De Vernal Fall, bekeken door honderden anderen, maar het ging mij om de training van het lopen en dat ging goed.
In een optocht naar boven.
Kos zat de meeste tijd voor in de bus, naast de chauffeur, kon hij ook eens de landschappen bekijken
De Green Turtoise bus stopt onderweg voor dit uitzicht:
Wat door iedereen wordt gefotografeerd:
Green turtoise people.
's Nachts werd er gereden, nadat hij werd omgetoverd tot een slaapbus, the magic. En kon je een slaapplek zoeken, Koos en ik lagen in een soort grot, onder een tafel, 2 m x 1,5 m, boven de wielen, beetje claustrofobisch vond ik, maar ik sliep wel, omdat ik de nacht er voor niet had geslapen. En de bus stopte iedere twee uur, zodat je even naar de wc kon en je benen kon strekken. De eerste dag gingen we naar Yosemite en daarna naar een plek op bijna 2000 m hoogte om 2 nachten te slapen en van daaruit de tochten te ondernemen. In Yosemite hebben Koos en ik een tocht van 5 km gemaakt naar de Vernal Fall, een waterval waar nog wel water was, de andere watervallen waren bijna allemaal verdroogd zo tegen het einde van de zomer. Plus een heel droge zomer. Californie heeft een waterprobleem en dat was overal duidelijk te zien. De tocht was een behoorlijke klim voor ons, maar het ging hardstikke goed en ik was blij weer eens lekker te kunnen lopen en vooral te stijgen, dat is heel anders lopen dan dat gestamp op Nederlandse platte grond. Mijn spieren voelden weer lekker aan!
Daarna naar de overnachtingsplek, een prachtige tocht door de bergen van zo'n 3 uur, het was bijna donker toen we aankwamen en ik vond de plek naargeestig. Dat was omdat het er erg hoog was en er alleen naaldbomen stonden, het was er zo ongelooflijk droog, het gebied lag tegen de woestijn aan en er heerst een soort landklimaat, wat betekent dat zodra het donker werd, het ook behoorlijk koud werd en het was de bedoeling dat we buiten gingen slapen. Aangekomen werden er tafels buitengezet, eten werd klaargemaakt en wij gingen onze slaapplek klaarmaken. Op dit terrein was alleen een wc, geen water, geen douches. Het eten was heerlijk. Er waren 2 begeleiders die allebei chauffeerden en goed konden koken. Maar onze chauffeur Bill met de dikke buik, kon wel erg goed koken en ook nog gitaar spelen en zingen. Wat een heerlijke man, daar kon je helemaal van op aan, gelukkig. Want we zaten echt ver van de bewoonde wereld. De andere chauffeur Greg deed de sociale contacten en was daar heel erg goed in, een brok adrelanine die iedereen aan het werk kon zetten en de boel in de hand hield (nou ja!)
Er werd een kampvuur aangelegd en wij hadden toch een wat romantischer idee van een kampvuur, wat liedjes zingen, wat praten en misschien een biertje drinken en naar de sterren kijken. Hier was nog wel een echte sterrenhemel. Maar de engelse meiden hadden hier toch een heel ander idee over en deden wat engelse meiden overal ter wereld doen: drinken en herrie schoppen. Koos en ik gingen vroeg slapen, maar werden al gauw wakker van het lawaai en de kou. Sterren alom, maar de romantiek ver weg. Wij vluchtten de bus in.
Medepassagiers met de beruchte whiskeyfles, die werd in kleine flesjes rondgedeeld! Rechts ligt Henri te slapen. Die behoorde tot de niet-drinkers, ongeveer 12 in totaal en dat bleek een leuk groepje te worden.
Ik zet mijn eerste stappen in Yosemite, de plek waarin Ansel Adams, mijn technische leermeester in de fotografie, zijn foto's maakte.
De Vernal Fall, bekeken door honderden anderen, maar het ging mij om de training van het lopen en dat ging goed.
In een optocht naar boven.
Kos zat de meeste tijd voor in de bus, naast de chauffeur, kon hij ook eens de landschappen bekijken
De Green Turtoise bus stopt onderweg voor dit uitzicht:
Wat door iedereen wordt gefotografeerd:
Green turtoise people.
Voorpret Adventure trip
We zaten in een niet al te duur hotel op een mooie plek van San Francisco, dichtbij het centrum en redelijk rustig, maar in de weekenden werden de prijzen verdubbeld tot $160 per nacht en dat voor een kale kamer, zonder ontbijt en koelkast, dus zochten we een goedkoper adres, ook om onze bagage op te slaan totdat we terugkomen van het Avontuur. Koos had inmiddels een goedkoper hotel gevonden, wat er erg shabby uitzag, toch maar met onze bagage daar naar toe gelopen en de kamer geïnspecteerd. Het hotel is in handen van een Indiase familie en het rook er zo lekker naar Indiaas eten en de kamer zag er aardig uit, ze waren met een verbouwing bezig, dat was wel sympathiek, dus daar naar toe verhuisd voor één nacht en we konden onze bagage daar kwijt voor die 4 nachten en hadden meteen een hotel als we terugkwamen van het Avontuur.
Dit was de slechtste beslissing van deze weken in Amerika, het bleek vlakbij een uitgaansgebied te zitten en ook zij bleken hun prijzen in het weekend te verdubbelen naar $140. Dat uitgaansgebied bleek 's avonds pas toen er om een uur of tien op de deur werd geklopt en ik de deur opende en er twee mannen voor de deur stonden die ik zo zou verdenken van een ernstig misdrijf. De grootste man was dik en zwart, de kleinere man droeg een jack met capuchon op en ik verwachtte ieder moment dat er een pistool op mij werd gericht. Ik sloeg de deur voor ze dicht, maar we hoorden ze verder de galerij op gaan en aan iedere deur kloppen, dus deed Koos de deur open en vroeg wat ze wilden, ze bleken zo dronken te zijn dat ze hun kamer niet meer konden vinden en dus maar op iedere deur klopten!
De verdere nacht heb ik niet geslapen, omdat het lawaai van pratende en lallende mensen tot zo'n 4 uur 's nachts duurde en er ieder moment weer dronken mensen over de galerij liepen. Klap op de vuurpijl kwam 's morgens toen ik allergiebulten op mijn armen en gezicht ontdekte en er over het laken een (kleine) kakkerlak liep. Dan maar met een taxi naar het hostel van Green Tortoise, waar we onze bagage in een locker konden doen en ook de bagage die we nodig hadden voor het avontuur konden stallen. Dit bleek de beste beslissing te zijn, hierdoor hadden we een verschrikkelijk gezellige dag, omdat het Hostel Green Tortoise in een oud uitgaanscentrum bleek te staan, maar dan een waar wel erg leuke mensen kwamen. De eerste toplessbar (1964) stond om de hoek, Jack Kerouac had hier gewoond, in cafe bar Triest was de Godfather geschreven, kortom zeer geletterde en interessante mensen!
Dit was de slechtste beslissing van deze weken in Amerika, het bleek vlakbij een uitgaansgebied te zitten en ook zij bleken hun prijzen in het weekend te verdubbelen naar $140. Dat uitgaansgebied bleek 's avonds pas toen er om een uur of tien op de deur werd geklopt en ik de deur opende en er twee mannen voor de deur stonden die ik zo zou verdenken van een ernstig misdrijf. De grootste man was dik en zwart, de kleinere man droeg een jack met capuchon op en ik verwachtte ieder moment dat er een pistool op mij werd gericht. Ik sloeg de deur voor ze dicht, maar we hoorden ze verder de galerij op gaan en aan iedere deur kloppen, dus deed Koos de deur open en vroeg wat ze wilden, ze bleken zo dronken te zijn dat ze hun kamer niet meer konden vinden en dus maar op iedere deur klopten!
De verdere nacht heb ik niet geslapen, omdat het lawaai van pratende en lallende mensen tot zo'n 4 uur 's nachts duurde en er ieder moment weer dronken mensen over de galerij liepen. Klap op de vuurpijl kwam 's morgens toen ik allergiebulten op mijn armen en gezicht ontdekte en er over het laken een (kleine) kakkerlak liep. Dan maar met een taxi naar het hostel van Green Tortoise, waar we onze bagage in een locker konden doen en ook de bagage die we nodig hadden voor het avontuur konden stallen. Dit bleek de beste beslissing te zijn, hierdoor hadden we een verschrikkelijk gezellige dag, omdat het Hostel Green Tortoise in een oud uitgaanscentrum bleek te staan, maar dan een waar wel erg leuke mensen kwamen. De eerste toplessbar (1964) stond om de hoek, Jack Kerouac had hier gewoond, in cafe bar Triest was de Godfather geschreven, kortom zeer geletterde en interessante mensen!
Abonneren op:
Posts (Atom)