Adventure trip, dag 1

8 uur 's avonds stonden we op de bus te wachten voor de trip. Er kwamen steeds meer (jonge) mensen aan en tot onze verbijstering kwam er een jongeman aan met een 2 liter fles rum of whiskey of whatever. We dachten dat het een soort van groene avonturiers waren, maar er bleken wel erg veel alcoholische avonturiers bij te zitten. We konden niet meer terug en maakten meteen al contact met een paar duitse vriendinnen(Hannah en Diana), die die fles ook opgemerkt hadden en zeer ongerust waren; we moesten de nacht rijdend en slapend doorbrengen in de bus en dat wilden we wel graag overleven. De bus bleek een omgebouwde Greyhoundbus, waar 's nachts in werd geslapen en overdag in gezeten, gehangen of gelegen. Om te voorkomen dat er mensen achterbleven na een uitstapje, moesten we met de buren contact maken en een buddynetwerkje maken. Dat hield in dat je 2 mensen kende en iedere keer na een uitstapje werd er "buddycheck" geroepen en riep je de mensen aan waar je de buddy van was. Onze buddys waren Paul en John. Het was net een schoolreisje.

's Nachts werd er gereden, nadat hij werd omgetoverd tot een slaapbus, the magic. En kon je een slaapplek zoeken, Koos en ik lagen in een soort grot, onder een tafel, 2 m x 1,5 m, boven de wielen, beetje claustrofobisch vond ik, maar ik sliep wel, omdat ik de nacht er voor niet had geslapen. En de bus stopte iedere twee uur, zodat je even naar de wc kon en je benen kon strekken. De eerste dag gingen we naar Yosemite en daarna naar een plek op bijna 2000 m hoogte om 2 nachten te slapen en van daaruit de tochten te ondernemen. In Yosemite hebben Koos en ik een tocht van 5 km gemaakt naar de Vernal Fall, een waterval waar nog wel water was, de andere watervallen waren bijna allemaal verdroogd zo tegen het einde van de zomer. Plus een heel droge zomer. Californie heeft een waterprobleem en dat was overal duidelijk te zien. De tocht was een behoorlijke klim voor ons, maar het ging hardstikke goed en ik was blij weer eens lekker te kunnen lopen en vooral te stijgen, dat is heel anders lopen dan dat gestamp op Nederlandse platte grond. Mijn spieren voelden weer lekker aan!

Daarna naar de overnachtingsplek, een prachtige tocht door de bergen van zo'n 3 uur, het was bijna donker toen we aankwamen en ik vond de plek naargeestig. Dat was omdat het er erg hoog was en er alleen naaldbomen stonden, het was er zo ongelooflijk droog, het gebied lag tegen de woestijn aan en er heerst een soort landklimaat, wat betekent dat zodra het donker werd, het ook behoorlijk koud werd en het was de bedoeling dat we buiten gingen slapen. Aangekomen werden er tafels buitengezet, eten werd klaargemaakt en wij gingen onze slaapplek klaarmaken. Op dit terrein was alleen een wc, geen water, geen douches. Het eten was heerlijk. Er waren 2 begeleiders die allebei chauffeerden en goed konden koken. Maar onze chauffeur Bill met de dikke buik, kon wel erg goed koken en ook nog gitaar spelen en zingen. Wat een heerlijke man, daar kon je helemaal van op aan, gelukkig. Want we zaten echt ver van de bewoonde wereld. De andere chauffeur Greg deed de sociale contacten en was daar heel erg goed in, een brok adrelanine die iedereen aan het werk kon zetten en de boel in de hand hield (nou ja!)

Er werd een kampvuur aangelegd en wij hadden toch een wat romantischer idee van een kampvuur, wat liedjes zingen, wat praten en misschien een biertje drinken en naar de sterren kijken. Hier was nog wel een echte sterrenhemel. Maar de engelse meiden hadden hier toch een heel ander idee over en deden wat engelse meiden overal ter wereld doen: drinken en herrie schoppen. Koos en ik gingen vroeg slapen, maar werden al gauw wakker van het lawaai en de kou. Sterren alom, maar de romantiek ver weg. Wij vluchtten de bus in.


Medepassagiers met de beruchte whiskeyfles, die werd in kleine flesjes rondgedeeld! Rechts ligt Henri te slapen. Die behoorde tot de niet-drinkers, ongeveer 12 in totaal en dat bleek een leuk groepje te worden.


Ik zet mijn eerste stappen in Yosemite, de plek waarin Ansel Adams, mijn technische leermeester in de fotografie, zijn foto's maakte.



De Vernal Fall, bekeken door honderden anderen, maar het ging mij om de training van het lopen en dat ging goed.


In een optocht naar boven.


Kos zat de meeste tijd voor in de bus, naast de chauffeur, kon hij ook eens de landschappen bekijken



De Green Turtoise bus stopt onderweg voor dit uitzicht:


Wat door iedereen wordt gefotografeerd:


Green turtoise people.